http://radiokoocheh.com/article/127742
اردوان روزبه / عکس / رادیو کوچه
ardavan@koochehmail.com
اگر در روزهای جمعه، شنبه و یک شنبه بیست و سه، چهار و پنجم سپتامبر گذارتان به خیابان‌های «بتزدا» در مریلند تا شهر واشینگتن می‌افتاد بی‌شک می‌توانستید شاهد راه‌پیمایی زنان و مردانی باشید که شعار‌شان حمایت از زنان و کسانی بود که با سرطان سینه دست و پنجه نرم می‌کنند.
این راه‌پیمایی به دعوت گروه‌های مختلف فعال اجتماعی نظیر بنیاد «سوزان جی کومن برای درمان» «Susan G Koman for the Cure» و چند سازمان غیر‌دولتی دیگر به راه افتاده بود. راه‌پیمایی برای نزدیکی به کسانی که از سرطان سینه رنج می‌برند و هم‌چنین هشدار به زنان و یادآوری این خطر به اطرافیان آنان بود.
در این راه‌پیمایی که هزاران آمریکایی شرکت کرده بودند همه با لباس‌های صورتی از شهر بتزدا در ایالات مریلند تا واشینگتن دی‌سی پای پیاده در خیابان‌ها با پلاکارد‌ها و لباس‌هایی که نشان از هم‌دلی‌شان برای این هدف داشت به حرکت در آمدند.
مردی که لباسی صورتی بر تن کرده بود و پلاکاردی بالای سر داشت که بر روی آن نوشته شده بود: «مرد واقعی کسی است که در این روز لباس صورتی بپوشد»
اکثر کسانی که به استقبال آمده بودند یکی از نزدیکانش‌شان در این مراسم شرکت کرده بود و یا این کسی از نزدیکانشان و یا حتا خودشان به سرطان سینه مبتلا شده بودند
در همین مسیر دیدم کسانی را که عکس مادران و یا خواهران و نزدیکانشان را در دست داشتند که از سرطان سینه رنج برده‌اند.
یکی از شرکت‌کنندگان در این مراسم به رادیو کوچه می‌گفت: «نباید فراموش کنیم که سرطان سینه می‌تواند نگرانی همه ما باشد».
دیگری نیز اشاره می‌کرد که «از این هم‌دلی و نزدیکی خوشحال است، او خود یکی از کسانی بود که از سرطان سینه رنج می‌برد.»
در این مراسم که مردان و زنان ابایی از پوشیدن لباس‌های عجیب نداشتند هم‌راه شده بودند تا یادآوری کنند سرطان سینه یک بیماری خطرناک برای تمامی زنان است.
این راه‌پیمایان که مورد توجه بسیاری از مردم عادی و توریست‌ها نیز قرار گرفته بودند مسیری نزدیک به شش مایل را طی کردند.
سرطان سینه یکی از انواع سرطان است که در صورت شناسایی به موقع قابل پیش‌گیری و درمان است. بسیاری از زنان هر‌ساله به دلیل عدم پیش‌گیری و روش‌های تشخیص این بیماری در بهترین حالت سینه‌های خود را از دست می‌دهند و در نوع پیش رفته با گسترش به غدد و سایر مناطق بدن جان آنان در معرض خطر است.
فعالان اجتماعی معتقدند عدم آشنایی با این سرطان، عدم وجود دانش عمومی در بین زنان و مردان و هم‌چنین محدودیت‌های اجتماعی موجب گسترش این بیماری است.
