image

بایگانی مطالب

دسته بندی ‘برنامه سی سال حقوق بشر’

«باید نهادهای اجرایی برای حقوق بشر تاسیس شود»

February 26th, 2011
«باید نهادهای اجرایی برای حقوق بشر تاسیس شود»

هادی قائمی، سخن‏گوی «کمپین حقوق بشر ایران» در ارتباط با ماده‏ی سی‏ام اعلامیه‏ی جهانی حقوق بشر می‏گوید: «قانون اساسی ایران بر اساس بسیاری از مواد اعلامیه حقوق بشر تدوین شده است. مثل آزادی مطبوعات، آزادی تجمعات، آزادی انجمن‏ها، اما در عمل می‏بینیم که در قوانین و آیین‏نامه‏هایی که در سطوح پایین‏تر تدوین شده، از این حقوق جلوگیری می‏شود و این دقیقن نمونه‏ی تناقضی است که ماده‏ی سی‏ام اعلامیه‏ی جهانی حقوق بشر می‏خواهد از آن جلوگیری کند و این اجازه را به دولت‏‏‏ها، گروه‏ها و اشخاص ندهد.»


«جنبش دانش‌جویی، خواسته‏های خود را جزیی کرده است»

February 26th, 2011
«جنبش دانش‌جویی، خواسته‏های خود را جزیی کرده است»

حسن اسدی زید‏‏آبادی، مسوول کمیته‏ی حقوق بشر دفتر ادوار تحکیم وحدت، در ارتباط با اصلاحات می‌گوید: «اگر شرایط بعد از اصلاحات و اساسن خود اصلاحات را نتیجه‏ی نوعی تحول و تفاوت نگاه در قشر دانش‌جو ببینیم و یکی از حاملان اصلی جنبش اصلاحات و رفرم در ایران را خود دانش‌جویان ببینیم، مشاهده می‏کنیم که بروز اصلاحات در بعد تبلیغاتی آن و در مقطع تاریخی دوم خرداد ۷۶ از دانش‌گاه بروز پیدا کرد.» با وی در ارتباط با مسائل دانش‌جویان در طول نزدیک به دو دهه‏ی گذشته گفت‌وگویی کرده‌ام.


نبوی: «دوره خاتمی، فرصتی برای روزنامه‌نگاران بود»

February 26th, 2011
نبوی: «دوره خاتمی، فرصتی برای روزنامه‌نگاران بود»

سید ابراهیم نبوی، یکی از روزنامه‏نگاران و طنزپردازانی است که چندی است خارج از ایران و در اروپا زندگی می‏کند. وی در خصوص شرایط مطبوعات در سه دهه‏ی اخیر در ایران، می‌گوید: «در دهه‏ی شصت می‏توانیم بگوییم که اصلا مطبوعه‏ای نداریم. نشریات دولتی هستند. در دهه‏ی هفتاد، با جنبش اجتماعی دوم خرداد و رفتار نسبتاً منطقی و درست دولت آقای خاتمی، چیزی به اسم روزنامه‏نگاری خصوصی و حرفه‏ای در ایران رشد کرد. در زمان آقای احمدی‏نژاد هم، این‏ها آمدند سر روزنامه‏نگاری ایران را کلاه گذاشتند. یعنی با شیوه‏هایی جهت‏گیری روزنامه‏نگاری را عوض کردند.»


«یک قرن مبارزه برای حقوق برابر»

February 26th, 2011
«یک قرن مبارزه برای حقوق برابر»

روزنامه‏ی «ایران نو» و هفته نامه‏ی «زبان زنان» از جمله نشریاتی بودند که در دوره‏ی دوم مشروطه به نقد موانع سنتی و قوانین مذهبی می‏پرداختند. با این روی‏، زمان روی کار آمدن رضا شاه، انتقادات به تعدد زوجات، حق طلاق یک طرفه‏ی مرد و سن پایین ازدواج برای زنان، بیش از گذشته، در نشریات منعکس می‏شد. برگزاری دومین کنگره‏ی «نسوان شرق» در تهران نیز، مجالی دیگر برای اعتراض به قوانین خانواده بود. هدف اصلی این کنگره، تبلیغ برای تساوی زن و مرد بود.


«نقض حقوق بشر، قبل از ۶۷ و با اعدام افسران آغاز شد»

February 26th, 2011
«نقض حقوق بشر، قبل از ۶۷ و با اعدام افسران آغاز شد»

طرح موضوع بررسی حقوق بشر در ایران، همواره از زمانی در اذهان خطور می‏کند که جریان خاوران را شنیده‏ایم. در سال ۱۳۶۷، کشتار دسته‏جمعی‏ای انجام شده که علی‏رغم آمارهای متعدد، هنوز آمار دقیقی از آن، در دست نیست. پرونده‏ی نقض حقوق بشر، پیش از خاوران، چندان روشن نیست. در همین رابطه، سراغ اولین رییس جمهور ایران، سید ابوالحسن بنی‏صدر، رفتیم. ابوالحسن بنی‏صدر کسی است که به نوعی تاریخچه‏ی دوران پس از انقلاب ایران را در دست دارد. او که اولین رییس جمهور ایران بوده است، در این مورد توضیح می‏دهد.


«نقض آزادی بیان، نقض قانون اساسی است»

February 26th, 2011
«نقض آزادی بیان، نقض قانون اساسی است»

عیسا سحرخیز که در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی، یکی از مسئولان عالی‏رتبه‏ی وزارت ارشاد در حوزه‏ی مطبوعات بوده است، بعدها یکی از کسانی بود که برای انتشار نشریات، بارها به دادگاه احضار شد. او که روزنامه‏ی «اخبار اقتصاد» و ماه‏نامه‏ی «آفتاب» را اداره می‏کرد، در چندین نوبت به دادگاه احضار و با عناوین مختلفی، مثل «براندازی نظام» و «تشویش اذهان عمومی» به پای میز محاکمه رفت. با عیسی سحرخیر که سابقه‏ی بسیار طولانی در تحلیل و بررسی مواد قانونی قانون مطبوعات دارد، در ارتباط با ماده‏ی نوزده اعلامیه حقوق بشر گفت‏وگو کرده‏ام.


«کاش زنان هم در ریاست دادگاه‌های خانواده سهمی داشتند»

February 26th, 2011
«کاش زنان هم در ریاست دادگاه‌های خانواده سهمی داشتند»

نسرین ستوده که پرونده‏های بسیار زیادی در زمینه‏ی حقوق زنان در دست دارد، در پاسخ این سوال که آیا مورد خاصی را می‏تواند در ارتباط با نقض حقوق زن، در قوانین جاری کشور و عدم انطباق آن با ماده‏ی شانزده ارایه کند، می‏گوید: «در یک مورد، وکیل پرونده‏ای بودم که در آن خانمی مدعی بود که بارها و بارها از همسرش کتک خورده بود. بابت این ادعا هم حداقل سه حکم قطعی از دادگاه کیفری داشت که آقا، البته به مجازات‏های خیلی سبک محکوم شده بود. طبق قوانین ایران، حکم طلاق این خانم باید به راحتی صادر می‏شد، اما این‌گونه نشد.»


image
image
image
image
image
image
image
image
image