http://radiokoocheh.com/article/127323
اردوان روزبه/ رادیو کوچه
روز چهارشنبه 21 سپتامبر کنفرانسی به نام «کنفرانس جهانی علیه تبعیض و ظلم» در حاشیه سازمان ملل متحد برگزار شد. در این کنفرانس که چهار نفر از فعالان حقوق بشری ایرانی نیز شرکت کرده بودند، پیرامون تبعیض‌های موجود در کشورهای مختلف و مسایل حقوق بشری سخنانی مطرح شد.
یکی از حاضران در این کنفرانس «بنفشه پورزند» فعال مدنی و حقوق بشر بود که در طی سخن‌رانی خود نامهای را که نوشته سید حسین کاظمینی بروجردی است، را نیز خواند.
«سیدحسین کاظمینی بروجردی»، روحانی ایرانی و مخالف تئوری ولایت فقیه و دخالت دین در سیاست و طرف‌دار جدایی دین از دولت و بازگشت به اصل دین سنتی است. وی فرزند ارشد «سید محمد علی کاظمینی بروجردی» از روحانیون ۵۰ ساله تهران است.
در نیمه شب یک‌شنبه 16 مهر 1385 نیروهای امنیتی به منزل آقای بروجردی وارد شده و وی را بازداشت کردند. وی پس از آن دوران محکومیت خود را در زندان اوین به سر می‌برد.
گفتوگوی من با «بنفشه پورزند» فعال مدنی و حقوق بشری است که نامهای از آقای کاظمینی بروجردی را در این کنفرانس خوانده است.
خانم پورزند 21 سپتامبر کنفرانسی با نام کنفرانس جهانی مبارزه با تبعیض و ظلم در سازمان ملل متحد برگزار شد و شما یکی از کسانی بودید که در این کنفرانس یک نامه را خواندید. خواهشمندم توصیح دهید این کنفرانس با چه هدفی تشکیل شده و چه نامهای را خواندید؟
نه در سازمان ملل بلکه در حاشیه سازمان ملل گروهی که دفتر اصلی آن‌ها در ژنو در کنار سازمان اصلی سازمان ملل است و بسیار در مسایل حقوق بشر هم فعال بودند، اجلاسی را برقرار کردند. از آن‌جایی که کنفرانس «دوربان» که یکی از جنجالی‌ترین و تاسف‌بار‌ترین کنفرانس‌هایی بوده که خود سازمان ملل برگزار کرده و تبعیض‌های عجیبی بین اعراب و اسراییل و ممالک دیگر که با ممالک تروریست‌پرور هم‌کاری می‌کنند را ادامه داده است و این کنفرانس دوربان خودش مسئله بزرگی شده، برای همین ارگان دیده‌بان سازمان ملل (UN Watch) این کنفرانس را به نام «ما یک رویا داریم» (تکه کلام دکتر مارتین لوترکینگ) را برگزار کردند و ادامه آن نام «اجلاس جهانی بر علیه تبعیض و ظلم» را قرار دادند.
یکی از جالب‌ترین برنامه‌ای بود که من در تمام سال‌های مبارزه حقوق بشری خود افتخار شرکت در آن را داشتم. سه نفر از دیگر هم‌وطنان عزیز دیگرمان هم آن‌جا بودند، با نامهای «احمد باطبی»، «مارینا همت» و «ایرج کمال‌آبادی» که خواهرش در زندان است.
من به خاطر فعالیت‌های خودم، پدر و خانواده‌ام در آن‌جا بودم و از طرف طرف‌داران آقای کاظمینی بروجردی از من خواهش شده بود نامهای که ایشان شخصن به دست خود نوشته بودند را در آن جلسه بازخوانی کنم. نامه جالبی بود و خودم هم آن را ترجمه کردم. در آن روز کنفرانس که من سخن‌ران پنجم بودم نامه را در جمعی که نزدیک چهارصد نفر اعضای پارلمان و سنای کانادا، حقوق‌دانان، نویسندگان و افراد مختلف مطبوعاتی بین‌المللی که در آن‌جا حضور داشتند، خواندم. این نامه برد گسترده‌ای را داشت و خوش‌بختانه مسئله‌ای را برای غیر‌ایرانی‌ها واضح کرد و این بود که نه تنها رژیم اهریمنی به ایرانی سکولار یا آزاده و زن، کارگر و نویسنده اجحاف می‌کند بلکه به اعضای اهل بیت هم اجحاف می‌شود و آدم‌های آزاده‌ای که برای وطن و ایرانی بودن احترام قائلند را نیز زندانی و شکنجه می‌کنند.
وقتی این نامه را از یک «آیت‌اله» شنیدند خیلی برای‌شان جالب بود و من هم در تمام این سال‌ها از سال 2006 (1385) که جناب بروجردی را دستگیر کردند پی‌گیر کار ایشان بودم و در هر اجلاسی که توانستم در مورد مسئله ایشان صحبت کردم.
مضمون نامه آقای بروجردی روی چه محوری بود؟
نامه کوتاهی بود اما روی چند نکته مهم دست گذاشته بودند. در یک پاراگراف اشاره کردند که دو هزار روز است ایشان را به بندهای مختلف بردند و در جاهای دیگر نامه از این‌که نتوانستند از نمایندگی قانونی برخورد باشند و خانواده خود را ببینند، نوشته بودند. این‌که تمام مملکت در حال زجر کشیدن است و متقبل خودخواهی‌ها و فساد این رژیم است، این‌که این‌ها از منابع طبیعی مملکت سواستفاده می‌کنند و پولی که متعلق به ملت ایران است را برای عملیات تروریستی و ادامه تحولات هسته‌ای استفاده می‌کنند.
ایشان همه نکته‌هایی که هویت جمهوری اسلامی شده است را خیلی معقولانه توانستند در نامه یک صفحه‌ای کوتاهی که آماده کرده بودند، توضیح دهند.
سایر گروه‌هایی که در این کنفرانس شرکت داشتند از کدام از کشورها و با چه محوری بودند؟
خیلی جالب بود که از اوگاناد، یک خانم اولقور، خانم ژورنالیست فرانسوی که در مورد مسایل زنان در پاکستان صحبت می‌کرد، چند آقای سودانی، چینی و همین‌طور ویتنامی، یک خانم از راواندا، آقایی از سوریه، خانمی از زیمبابوه، همسر «دنیل پرل» (خبرنگاری که در 2003 در پاکستان سر بریده شد) و خانواده‌اش که از نظر عاطفی پشتیبان این اجلاس بودند، از برمه، تبت، مصر، کوبا، ونزوئلا، کره شمالی در آن‌جا حضور داشتند و همه برای دو روز از صبح تا عصر نشستند به صحبت‌های هم‌دیگر گوش دادند، با هم اشک ریختند و واقعن جلسه‌ای گسترده و یکی از پر‌احساس‌ترین و باارزش‌ترین جلسه‌هایی بود که من در تمام عمرم در آن شرکت کرده بودم. دل‌سوزی که آن‌ها برای ملت ایران داشتند، مطالبی که شنیده بودند و دستی که فعالان سیاسی این ممالک مختلف به سوی ما دراز کردند واقعن قلب من را پر از عشق کرد.
فایل پی‌دی‌اف فارسی نامه کاظمینی بروجردی را از این‌جا دانلود کنید.
فایل پی‌دی‌اف انگلیسی نامه کاظمینی بروجردی را از این‌جا دانلود کنید.
