http://radiokoocheh.com/article/106799
اردوان روزبه/ رادیو کوچه
«فریبا کمال آبادی» شهروند بهایی و یکی از هفت سرپرست جامعه‌ی بهایی در ایران است که در سال ۱۳۸۷ هم‌راه پنج تن دیگر از این سرپرستان به نام‌های «جمال‌الدین خانجانی»، «عفیف نعیمی»، «سعید رضایی»، «بهروز توکلی» و «وحید تیزفهم» در منزل خود بازداشت و به اتهام «جاسوسی برای اسراییل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به زندان اوین و بند ۲۰۹ این زندان منتقل و به بیست سال زندان محکوم شده‌اند.
وی که به هم‌راه دیگر زندانیان زن بهایی از زندان گوهردشت کرج به زندانی در قرچک ورامین منتقل شده بود یک بار دیگر به اوین بازگردانده شد. این درحالی است که در هفته‌های اخیر تعدادی از زندانیان سیاسی در زندان‌های تهران و اطراف آن به دلایل نامعلومی جابه‌جا شدند.
از سویی دیگر مقام‌ها و مسوولان زندان‌ها دلیل این جابه‌جایی را انتقاد زندانیان به مکان‌هایی با امکانات بیش‌تر عنوان کرده اما به گفته برخی از این زندانیان وضعیت در زندان‌های جدید به مراتب سخت‌تر و به خصوص غیر‌بهداشتی‌تر است.
لازم به اشاره است زندان قرچک ورامین یک سالن سرپوشیده، فاقد امکانات اولیه بهداشتی است که پیش‌تر از آن به عنوان مرغ‌داری استفاده می‌شده است.
زندان قرچک ورامین یک سالن سرپوشیده، فاقد امکانات اولیه بهداشتی است که پیش‌تر از آن به عنوان مرغ‌داری استفاده می‌شده است.
آن‌چه در پی می‌آید گفت‌وگوی اردوان روزبه با «ایرج کمال‌آبادی» برادر فریبا کمال‌آبادی یکی از سرپرستان جامعه بهایی است:
آقای کمال‌آبادی دیری است که خواهر شما خانم فریبا کمال‌آبادی یکی از کسانی است که به دلیل مسایل اعتقادیش در زندان به سر می‌برد. بحث مهم مطرح شده انتقال او به زندانی به نام «قرچک» در ورامین بوده که با مسایل نامناسبی روبه‌رو بوده است. خبر داریم که امروز تغییراتی در وضعیت ایشان ایجاد شده. آیا اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت محل خانم کمال‌آبادی دارید؟
آن‌طور که من خبر داریم دیروز از زندان قرچک ورامین به زندان اوین منتقل شدند. ولی در مورد جزییات و شرایط انتقال خبری ندارم. چون به تازگی صورت گرفته هنوز تماسی با خانواده حاصل نشده است.
در مورد خانم فریبا کمال‌آبادی، مهوش شهریاری و چند تن از سرپرستان جامعه بهایی ایران که بیش از سه سال است در زندان به سر می‌برند، صحبت‌های زیادی می‌شنویم. آیا در مورد وضعیت زندان قرچک ورامین اطلاعاتی دارید؟
این زندان قبلن محل پرورش و نگه‌داری مرغ‌ها بوده و به صورت سوله است که سقف‌های بلند دارد و بدون سلول است. وسایلی که در آن‌جا است توسعه پیدا نکرده و شرایط بسیار اولیه‌ای در آن‌جا هست. زندانیانی که تا به حال آن‌ها را به زندان قرچک بردند وضعیت سختی داشتند، مقدار غذاها کم بوده و به نسبت تعداد زندانیانی که در آن‌جا است تعداد سرویس‌های بهداشتی کم است. از لحاظ امکانات بهداشتی کافی در مضیقه هستند و این شرایط سختی است که ما تا به حال از آن خبردار شدیم.
فکر می‌کنید با توجه به این‌که خواهر شما و چند تن دیگر از سرپرستان جامعه بهایی ایران به بیست سال زندان قطعی محکوم شدند و در حال حاضر دوران محکومیت را می‌گذرانند، چه دلیلی است که زندان آن‌ها را تغییر می‌دهند. آیا هدف ایجاد فشار است؟
از دلیل آن مطمئن نیستیم اما این را می‌دانیم تصمیم مسوولان بوده که همه زندانی‌های زن در زندان‌های اطراف تهران را به زندان ورامین منتقل کنند. از زندان اوین یا کرج و چند زندان دیگر خانم‌ها را به زندان ورامین منتقل کردند.
آیا حکم قطعی بیست سال زندان خواهر شما غیر‌قابل اعتراض است و ایشان در حال حاضر دوره زندانی را می‌گذرانند؟
سال گذشته بعد از چند جلسه دادگاه این بیست سال شفاهن ابلاغ شده و بعد هم شفاهن به ده سال تقلیل پیدا کرده بود. اما دوباره این ده سال به بیست سال برگشت که این‌بار کتبن اعلام شد. زندانیان بهایی و خانواده آن‌ها و هم‌چنین جامعه جهانی بهایی همیشه به مسوولان امر گفتند که کاملن بی‌گناه هستند و بدون کوچک‌ترین مدرکی برای جرم‌هایی که برای‌شان بریده شده، به زندان افتادند. در حقیقت همه بی‌گناه هستند اگر عدالت انجام شود باید آزاد شوند. این‌طور که می‌دانیم سه سال سپری شده که در زندان هستند، امیدواریم مسوولان امر تجدید نظری داشته باشند در ضمن این‌که به شرایط این‌ها نگاهی بکنند که کاملن بی‌گناه و خیرخواه بشریت، هم‌وطنان و دولت‌شان بودند و با به‌ترین نحو به جامعه، دولت و هم‌وطنان کمک کردند. امیدواریم مسوولان رسیدگی کنند اگر عدالت رعایت شود این‌ها باید آزاد شوند.
